પ્રેમ માટે તો કોઈ એક દિવસ ન જ હોય.. પરંતુ જો પ્રેમ ની વાત નિકળી જ હોય તો એક નામ તો સહુ કોઈ ના મન માં આવે જ. સાવ સાચુ મિત્રો એ છે રાધા-કૃષ્ણ નુ જ સ્તો. પ્રેમ ની તો કોઈ પરીભાષા ન હોય છતા કંઈક અહીં પ્રસ્તુત કરુ છુ… (There's no Language for Love, But as we are talking about Love how can we forget the most beloved story of Radha- Krishna. As said there's no language for Love but still I am presenting a short poem, I hope you will Love it)       પ્રેમ એટલે હું નહીં… પ્રેમ એટલે તું ય નહીં… પ્રેમ એટલે- 'હું' થી 'તું' સુધી પહોંચવાની પ્રણયની નાનકડી કેડી…     પ્રેમ એટલે મોસમનો વરસાદ નહીં… પ્રેમ એટલે વસંતનો શણગાર નહીં… પ્રેમ એટલે- પાનખર-રણે ઝઝૂમીને ફૂટી નીકળેલી એક કુંપળ…   પ્રેમ એટલે કૃષ્ણ જ નહીં… પ્રેમ એટલે રાધા જ નહીં… પ્રેમ એટલે- કૃષ્ણની વાંસળીમાંથી રેલાતાં રાધાની ઊર્મિનાં સૂર…   પ્રેમ એટલે કહેવા જેવી વાત નહીં… પ્રેમ એટલે સુંદર શબ્દોની લાશ નહીં… પ્રેમ એટલે- અંતરમાં થતો મૌન ઊર્મિનો મઘમઘાટ…..                                                                                                                                                                          ;

1.

ખારાશ આખ્ખા ગામની બાઝી પડી મને
દરિયો થવાની ખેવના કેવી નડી મને

 

તાજી જ ધાર કાઢેલા ચપ્પુની અણી જેમ
માથા ફરેલ શ્હેરની સંધ્યા અડી મને

 

વસ્ત્રો હતાં નહીં ને હું ટીંગાઈ ના શક્યો
ખીંટી કોઈ જ રીતથી ના પરવડી મને

 

કટ્ટરપણાની હદ સુધી જેણે હણ્યાં ફૂલો
શીખવે છે એ જ પ્રેમની બારાખડી મને

 

નારાજગીનો એટલે વિસ્તાર થઈ ગયો
સાચી છબી ના ઉમ્રભર મારી જડી મને.

2.

શું બાદ, શું વત્તા કરું નક્કી કરો !
ખાલી જગામાં શું ભરું, નક્કી કરો !

 

કઈ હદ પછી, અનહદ ગણી લેશો મને ?
હું કેટલો, ક્યાં વિસ્તરું નક્કી કરો !

 

મારા ગળે ક્યાં કોઈ વળગણ છે હવે ?
શું કામ, પાછો અવતરું નક્કી કરો !

 

તડકા વગર પણ સૂર્ય સદ્ધર હોય છે
સંધ્યા, ઉષા, શું ચીતરું, નક્કી કરો !

 

આવી જશે ક્યારેક એ પણ કામમાં
ક્યા સર્પને, ક્યાં સંઘરું, નક્કી કરો !

 

નક્કર ગણો છો એટલી નક્કર નથી
કઈ ભીંત, ક્યાંથી ખોતરું, નક્કી કરો !

 

કોણે કહ્યું કે શબ્દ કૌવતહીન છે ?
ક્યો પાળિયો બેઠો કરું, નક્કી કરો !

3.

ક્યાં બધે દિલથી જીવાતું હોય છે,
એટલે કાયમ થકાતું હોય છે.

 

તાપ ભાદરવાનો વરસે તીર થઈ,
ને ઝરણ ભોળું ઘવાતું હોય છે.

 

એક ખુલ્લી પાઠશાળા છે જીવન,
કંઈ ને કંઈ હર પળ ભણાતું હોય છે.

 

કાયમી કોઈ દશા હોતી નથી,
બે-ઘડી ધુમ્મસ છવાતું હોય છે.

 

સૌ ફરે છે આમ તો દેશાવરો,
તોય ઘરને ક્યાં વટાતું હોય છે !

 

એનાથીયે દૂર યા એની તરફ,
મન કશે અવિરત તણાતું હોય છે.